به نقل از «فرهنگ نیوز»

بازیگری که به‌جای گل زدن، بیشتر پاس می‌دهد

تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۴۷۴۰۲

به گزارش فرهنگ نیوز، امیر نوری بازیگر جوان سینما و تلویزیون از فصل اول «محله گل و بلبل» همراه گروه سازنده این مجموعه بوده است و در فصل دوم هم حضور دارد. او در سری اول این سریال، نقش گلفروش محله را داشت اما با تغییراتی که قصه پیدا کرد، در سری دوم این سریال، سوپرمارکت دارد و حضورش هم در قصه بیشتر شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نوری می‌گوید از اینکه در یک کار کودک بازی کرده، خوشحال است اما توقع دارد بزرگترها کار کودک را از نگاه خودشان نبینند و قضاوت نکنند. بازیگر سریال «یادداشت‌های کودکی» می‌گوید «محله گل و بلبل» برای بچه‌هاست و آن را باید از نگاه کودک نگاه کرد. با او درباره حضورش در این برنامه که به صورت ویژه در تعطیلات نوروزی روی آنتن رفته است، گفتگو کرده‌ایم.تغییراتی در «محله گل و بلبل 2» اتفاق افتاده و نقش شما هم از گلفروشی به سوپرمارکتی تغییر کرده است، چرا این اتفاق افتاد؟با وجود اینکه کار ما در مجموعه «محله گل و بلبل» تیمی است اما هر اتفاقی می‌افتد تصمیم نویسنده کار آقای محمد علیپور است. البته تصمیم‌ها را از قبل به بچه‌ها اعلام می‌کنند و ما هم در جریان قرار می‌گیریم. درباره این تغییری که شما اشاره کردید هم از قبل با هم صحبت کردیم و ایشان گفتند می‌خواهم این اتفاق بیفتد و و من هم خوشم آمد و استقبال کردم.به نظرتان این تغییر به نفع‌تان بوده؟بله، شاید از این جهت که گلفروشی خیلی جای کار نداشت، بهتر شده است. تا سالگرد ازدواج یا عروسی و عزا نباشد، کسی خیلی سراغ گلفروشی نمی‌رود. ولی سر و کار همه با سوپرمارکت یا بقالی در طول روز خیلی بیشتر است. بعد از این تغییر، برای خود آقای علیپور هم در نوشتن متن‌ها اتفاق مثبت‌تری افتاد و باعث شد تا راحت‌تر بتوانند بقیه شخصیت‌های قصه را وارد ماجرا کنند و به محیط جدید که همان سوپرمارکت است، بیاورند.به نظر می‌رسد از این جهت که حضور تصویری‌تان هم جلوی دوربین پررنگ شد، اتفاق خوبی است؟به نظرم این تغییر در کل مثبت است، هم در روند قصه و فیلمنامه و هم برای بازی خودم. ولی من حداقل در این مجموعه خیلی دنبال پررنگ بودن نبودم، این برنامه به هر حال برنامه عمو پورنگ است و قرار است عمو پورنگ حضوری پررنگ تر داشته باشد. به همین خاطر در سکانس‌هایی که حضور دارم هم سعی کردم خیلی حرکات اضافه‌ای نداشته باشم و به قول معروف تلاش می‌کنم بیشتر پاس بدهم تا اینکه خودم بخواهم گل بزنم. البته در قسمت‌هایی که برای شخص خودم نوشته شده است، تمام انرژی‌ام را می‌گذارم تا آنچه را که شایسته این مجموعه و مخاطب است، ارائه دهم.منظورتان این است که چون این مجموعه، کاری پربازیگر است، همه آن اندازه‌ای که باید، دیده نمی‌شوند؟به هر حال این مجموعه یک کار پر بازیگر است و فیلمنامه‌نویش باید قصه را بین همه شخصیت‌ها با توجه به اقتضای قصه تقسیم یا به نوعی مدیریت کند. تا الان هم این قضیه به نظرم به شکل خوبی اتفاق افتاده است و من هم به عنوان بازیگر این مجموعه سعی کردم حریم را حفظ کنم و در جایی خودم را نشان بدهم که به روند قصه کمک کند تا اینکه بخواهم بیشتر خودم را به نمایش بگذارم.چه طور شد که بعد از سال‌ها دوباره در یک کار کودک بازی کردید؟من قبلا کار کودک بازی کرده بودم اما همانطور که گفتید آن موقع کم سن و سال تر بودم. اما وقتی سری اول این کار به من پیشنهاد شد، اول خیلی راغب نبودم. چند وقت بعدش به همراه دوستانم برای سرزدن و عیادت از معلولان به یکی از مراکز رفته بودیم که یکی از بچه‌های آن مرکز، شعر یک سریال کودک که من در آن بازی کرده بودم و سال 77 پخش می‌شد را خواند. من در آن سریال که اسمش «سلام کوچولو» بود، با آقای ارژنگ امیرفضلی بازی می‌کردم و خدابیامرز آقای رضا ژیان هم کارگردانش بودند. اسم نقش من هم چیتی یا چیتی کوچولو بود. شاید باورتان نشود اما من خودم آن سریال را خیلی یادم نبود ولی وقتی دیدم یک کارکودک اینقدر در ذهن‌ها می‌ماند، تصمیم گرفتم دوباره در این ژانر فعالیت کنم.چرا در این سال‌ها دیگر در این ژانر بازی نکردید؟ پیشنها نبود یا کارها را دوست نداشتید؟ناگفته نماند که همیشه دوست داشتم کار کودک بازی کنم چون خود من هم وقتی در بچگی‌هایم هر کاری را دیده ام، یادم مانده است. قلقلی، آقای قناد یا کلاه قرمزی را همیشه می‌دیدم و حالا هم در ذهنم حک شده‌اند. اما از اینکه حالا بخواهم در کار کودک بازی کنم، کمی ترس داشتم و ترسم هم از این بود که بزرگترها این برنامه را نگاه می‌کنند و با اینکه می‌دانند این برنامه برای گروه سنی کودک است آن را با برنامه‌های دیگر مقایسه می‌کنند یا از نگاه خودشان آن را قضاوت می‌کنند. حتی شاید پیش خودشان بگویند این حرکات چقدر لوس بازی است که مثلا من بازیگر در این برنامه شعر می‌خوانم یا مثلا چقدر صدایش بی نمک است و این حرف‌ها. اما نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که این برنامه یا هر برنامه دیگری در ژانر کودک با همه ویژگی‌هایش برای کودک است و بزرگترها نباید با نگاه خودشان این برنامه‌ها را ببینند. مثلا «کلاه و قرمزی و پسرخاله‌» را بچه‌ها شاید کمتر دوست داشته باشند، اما من بزرگتر دوست دارم چون حرف‌ها و تیکه‌هایشان به درد آدم بزرگ‌ها می‌خورد. اما «محله گل و بلبل» شاید خیلی مناسب بزرگتر‌هایی که می‌خواهند یک سریال را دنبال کنند، نخورد.پس بیشتر به خاطر قضاوت‌ها از این فضا دور ماندید؟بله، البته اگر ما بخواهیم دهن بین باشیم، آن‌وقت باید کارهایی کنیم که برای بزرگترها هم جالب باشد ولی آن موقع آن قشری که کار به اسم آنها و برای آنهاست، یعنی کودکان آنطور که باید از این سریال لذت نمی‌برند. وقتی بازی در کار کودک را می‌پذیرم، سعی می‌کنم رسالت کار را حفظ و برای بچه‌ها کار کنم.از بازخوردهای «محله گل و بلبل» راضی هستید؟بله، خدا را شکر، تا قبل از این کار جالب بود که خیلی اوقات پدر و مادرها که من را در خیابان می‌دیدند، می‌گفتند بیا بچه‌مان می‌خواهد با تو عکس بگیرد اما سن آن بچه اصلا به زمانی که من کار کودک می‌کردم قد نمی‌داد اما حالا از وقتی در «محله گل و بلبل» بازی می‌کنم، خود بچه‌ها من را می‌شناسند و به یاد می‌آورند.

منبع: فرهنگ نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farhangnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرهنگ نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۴۷۴۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بوی شورش از درون جشنواره کن ۲۰۲۴ می‌آید/کارکنان در طلب حقوق بیشتر

به گزارش خبرگزاری مهر، رسانه سینمایی ددلاین در یک گزارش اختصاصی خبر می‌دهد که جشنواره فیلم کن که به عنوان محلی برای بیان اعتراض هم شناخته شده، امسال نیز تفاوتی با قبل نخواهد داشت؛ اما ممکن است نوع اعتراض کمی متفاوت با سال‌های قبل باشد زیرا بوی شورش از درون می‌آید.

این گزارش فاش می‌کند که حدود ۲۰۰ کارمند این جشنواره سینمایی فرانسوی که ترکیبی از نیروهای خود کن و کارمندان جشنواره‌های دیگر از سراسر فرانسه هستند، دارند برنامه‌ریزی می‌کنند تا در طول برگزاری این جشنواره برای دستمزد خود دست به اعتراض و حتی اعتصاب بزنند.

برنامه این اعتراض‌ها توسط گروهی موسوم به «زیر پرده‌های نمایش، زباله‌ها: جمع کارکنان پرمخاطره جشنواره‌های فیلم» رهبری می‌شود و این نام اشاره‌ای به شعار معروف اعتراضات می ۶۸ دارد: زیر سنگفرش‌ها، ساحل.

این اتحادیه که مارس ۲۰۲۰ راه‌اندازی شد، متشکل از کارمندان بخش‌های مختلف کن، از جمله آن‌هایی که در بخش رقابتی رسمی، جشنواره مارچ دو فیلم و بخش‌های جنبی دو هفته کارگردانان و هفته منتقدان کار می‌کنند، و همچنین کارمندان بخش بین‌المللی بوردو، جشنواره فیلم مستقل، جشنواره لومیر در لئون و جشنواره بین‌المللی فیلم «انتروه» در بلفورت است.

منابعی از درون این اتحادیه به ددلاین گفته‌اند قصد دارند در مراسم افتتاحیه بخش دو هفته کارگردانان، هفته منتقدان و ACID کن صدای خود را به گوش دیگران برسانند و همچنین در طول این رویداد ۱۲ روزه که از ۱۴ ماه می آغاز می‌شود، تظاهراتی را در محل جشنواره برگزار کنند. از جمله فیلم‌های مورد انتظار این دوره باید از اولین نمایش «مگالوپولیس» فرانسیس فورد کاپولا و «فیوریوسا» جورج میلر یاد کرد.

ماهیت اعتراض‌ها تاکنون مخفی نگه داشته شده، اما این گروه قصد دارد پنجشنبه برای نهایی کردن استراتژی خود جلسه‌ای برگزار کند. منابع گفته‌اند بررسی اشکال مختلفی از اقدام از جمله «اعتصاب کامل کارمندان» که موجب می‌شود ده‌ها کارمند جشنواره ابزارهای خود را به طور کامل زمین بگذارند روی میز است. این اعتصاب دربرگیرنده کارمندانی چون برنامه نویسان، متصدیان دوربین‌ها، زیرنویس کنندگان فیلم‌ها، چهره‌های مطبوعاتی جشنواره و کارکنان مختلف مدیریت و فنی که بیشترشان پاره وقت هستند، می‌شود. اگر برنامه‌نویسان یا مسؤولان مطبوعاتی ابزارهایشان را پایین بیاورند مشکل بزرگی برای اجرای جشنواره ایجاد می‌شود. بدون برنامه نویسان اصلاً روشن نخواهد بود که آیا برگزاری رویداد ممکن است یا خیر!

ناامیدی این گروه دوجانبه است. اول اینکه آنها به دستمزدی که از کارفرمایان خود دریافت می‌کنند، معترض هستند و حقوق خود را ناکافی می‌دانند زیرا اغلب ساعات اضافه کاری سختی را که لازمه شغلشان است، دربرنمی گیرد.

یکی از افراد این اتحادیه به شرط ناشناس ماندن به ددلاین گفت: از بررسی‌ها متوجه شدیم که ۸۰ درصد کارمندان جشنواره در حالی کار می‌کنند که قراردادشان کمتر از ۲۰۰۰ یورو (۲۱۰۰ دلار) در ماه است و این درآمد برای زندگی در پاریس غیرممکن است.

دومین نقطه اختلاف، برنامه بیمه بیکاری منحصر به فرد فرانسه برای کارکنان و تکنسین‌های بخش سرگرمی است. این طرح از کارکنان بخش سرگرمی با قراردادهای کوتاه مدت با مزایای بیکاری در زمانی که بین یک شغل یا پروژه با پروژه بعدی هستند، حمایت می‌کند. برای واجد شرایط بودن، کارکنان باید بتوانند ثابت کنند که ساعات مشخصی را در طول سال کار کرده‌اند. پرداخت‌ها از طریق مالیات‌های پرداخت شده توسط کارفرمایان تأمین می‌شود، اما به دلیل ابهام در مقررات، بسیاری از کارکنان جشنواره‌های سینمایی فرانسه از مزایای بیکاری محروم می‌مانند و با قراردادهای کوتاه مدت ثابت استخدام می‌شوند.

منبع دیگری از این اتحادیه هم گفته است: هیچکس شرایط و دستمزد کارگران جشنواره را زیر سوال نبرده بود و همه ما کار برای جشنواره را پذیرفته بودیم زیرا عاشق فیلم بودیم، حتی اگر زندگی‌مان سخت می‌گذشت، اما حالا همه در حال بحث هستند که وقتی این جشنواره‌ها میزبان ستارگانی از سراسر جهان هستند، پرداخت حداقل دستمزد به کارکنان چقدر بی‌معناست.

این جنبش حامیان برجسته‌ای دارد: ژوستین تریه فیلمساز فرانسوی سازنده «آناتومی یک سقوط» که برنده نخل طلای کن شد، وقتی در جشنواره فیلم کن سال گذشته راه می‌رفت سنجاق سینه قرمز رنگ گروه را روی یقه کت خود داشت و حالا این گروه امیدوار است چهره‌های بیشتری از صنعت سینما در جشنواره امسال این سنجاق را روی لباس‌شان داشته باشند.

درست پیش از مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم کن سال گذشته، این گروه بیانیه‌ای را در روزنامه چپ‌گرای لیبراسیون منتشر کرد که ملاقات با وزیر فرهنگ فرانسه در کن را به دنبال داشت.

گفته شده مقامات دولتی از این موضوع که کارکنان جشنواره تحت پوشش برنامه متناوب دستمزد بیکاری نبوده‌اند، بی‌اطلاع بوده‌اند. جلسه‌ای هم با مرکز ملی سینمای فرانسه (CNC) برگزار شد، اما اقدام مشخصی را به دنبال نداشت. از آن زمان، این گروه سخنرانی‌های اعتراضی خود را در جشنواره‌های سراسر فرانسه برگزار کرده‌اند تا خواست خود را روشن کنند.

یکی از اعضای اتحادیه به ددلاین گفت: مدیران جشنواره مخالف ما نیستند و نگران هم هستند، اما جواب‌شان فقط این است که در شرایط مالی پیچیده‌ای هستند و ادعا می‌کنند قدرت محدودی دارند. پس از یک سال، ما اکنون در شرایطی هستیم که همه می‌دانند ما وجود داریم و خواست‌مان چیست. امیدواریم بتوانیم با کارفرمایان خود به توافق برسیم.

این جمع با دفتر تیری فرمو، مدیر جشنواره کن و بخش‌های موازی هم تماس گرفته‌اند و از مشکلات و احتمال برگزاری تظاهرات عمومی در جشنواره امسال سخن گفته‌اند، اما هنوز پاسخی دریافت نکرده‌اند.

در تماس با جشنواره برای اظهار نظر گفته شده انتظار می‌رود کارکنان مقاومت بیشتری خرج کنند تا این رویداد غیرانتفاعی دولتی و خصوصی را برای وظایف عمومی غیرسیاسی مخدوش نشود.

در همین حال منابع درونی می‌گویند به طور کلی به تغییرات مثبت خوشبین هستند، زیرا این اختلاف پیامدهای «فوری» بر کارایی رویدادهای سینمایی مانند کن، که جز لاینفک اقتصاد فرانسه است، خواهد داشت.

بسیاری از رؤسای جشنواره نیز به ددلاین گفته‌اند که در ۲ سال اخیر دریافته‌اند چقدر سخت است که بتوانند با این دستمزدها کارکنان خوب و متخصص را به کار بگیرند. منبع دیگری هم گفته جشنواره کن به سختی می‌تواند افراد را استخدام کند و با این شرایط سال آینده ممکن است حتی برگزاری درست جشنواره ممکن نباشد.

افراد داخل صنعت امیدوارند کن بتواند الگویی برای تعهد به پرداخت بهتر برای دیگر جشنواره‌ها باشد.

جشنواره فیلم کن به تظاهرات عادت دارد و ۲۰ سال پیش صحنه اعتراضات مشابهی بود که به دلیل کاهش مزایای بیکاری در خیابان‌ها شکل گرفت. (تصویر گزارش) سال پیش نیز کارکنان بخش پذیرایی جشنواره، تظاهراتی با عنوان «دیگ‌ها و ماهیتابه‌ها» را برای پرداخت دستمزد بیشتر خارج از ساختمان کارلتون برگزار کردند و اتحادیه اصلی کارگران انرژی فرانسه نیز تهدید کرد که منبع برق کن را به عنوان بخشی از اعتراض‌ها علیه اصلاحات بازنشستگی قطع خواهد کرد. تظاهرات عمومی اما در طول جشنواره توسط مقامات محلی به دلیل نگرانی برای ایمنی ممنوع شد.

فرش قرمز کن هم همواره جایگاهی برای اعتراض‌های مختلف بوده؛ از اعتراض به مسائل سیاسی گرفته تا مشکل پاشنه کفش خانم‌ها که موجب شد شماری پابرهنه روی فرش قرمز بروند.

جشنواره‌های فرانسوی اغلب جایگاه ارائه بیانیه‌های سیاسی هستند. سال ۲۰۰۳، دو جشنواره هنرهای تابستانی محبوب فرانسه یعنی جشنواره آوینیون و فستیوال اکس-آن-پرووانس پس از هفته‌ها اختلال و اعتراض کارکنان اعتصابی برای مزایای بیکاری، لغو شدند.

در مجموع صحنه جشنواره‌های جهانی سینمایی به دلیل کاهش بودجه، اعتراض‌های سیاسی و درگیری‌های جهانی، ۱۲ ماه پرتلاطم را تجربه کرده و جشنواره فیلم برلین تحت تأثیر موجی از ناآرامی‌های سیاسی قرار گرفت. انتظار می‌رود کن نیز چنین اعتراض‌های سیاسی را پیش روی داشته باشد که برای حملات رژیم صهیونیستی به غزه و جنگ روسیه و اوکراین چهره کند.

کد خبر 6094970